Een mooie ocicat…………
Veel fokkers gaan jaarlijks naar verschillende kattenshows. Op deze shows zijn keurmeesters aanwezig die de kat op een aantal punten – raskenmerken “keurt”. Aan de hand van wat de keurmeester waarneemt wordt er een beoordeling gegeven en krijgt de betreffende kat een zogenaamd keurrapport met daaraan gekoppeld een titel. Er zijn verschillende titels te behalen en het is ook een zogenaamde optelsom. Bijvoorbeeld 3 keer een CAC (Certificat d’Aptitude au Championat) voor een kat ouder dan 10 maanden door 3 verschillende keurmeesters geeft het recht op een kampioenstitel (ch).
Na zelf een paar keer met een van mijn katten geshowd te hebben en me nogal verbaasd te hebben over een aantal zaken show ik niet meer. Een voorbeeld; Punten die door de ene keurmeester als uitmuntend werden beoordeeld bijvoorbeeld de oorstand en de pinch, werden door andere keurmeesters juist minder beoordeeld of als niet rasspecifiek omschreven.
Er wordt alleen naar het uiterlijk van de kat gekeken en jammer genoeg niet naar het inteelt percentage, de gezondheid of de lijnen die er in de stamboom voorkomen. De kat krijgt een titel en dat is iets waar de betreffende fokker/eigenaar erg trots op is. De uitslagen en de daaraan gekoppelde titels worden vaak breed uitgemeten op de website van de betreffende winnaar. Ook zie je alle titels verschijnen in de advertenties van bijvoorbeeld een dekkater. Het vreemde is dan dat hier weer een groot aantal fokkers op af komt die allemaal een dekking van de bewuste kampioen willen. Er van uitgaande dat deze kater de uiterlijke kenmerken waardoor hij kampioen is geworden, automatisch vererft. Maar helaas is dat geen wet binnen de erfelijkheidsleer. Daarbij is het zo dat naast alle “gewenste” vaak uiterlijke erfelijke kenmerken ook net zo veel minder gewenste kwaliteiten worden doorgegeven. Doordat deze kater dan heel veel kittens verwekt heeft (want het was toch een “Grand Champion”) zijn er dan ook heel veel nazaten met de kans op het erven van de minder gewenste kwaliteiten die vaak niet zichtbaar zijn maar wel aanwezig. Het zou mooi zijn als er naast het keuren op uiterlijke kenmerken ook gekeken zou worden naar het algehele welbevinden van de kat.
Buiten dit vonden mijn katten het showen eigenlijk maar niets. Thuis kunnen ze heerlijk kat zijn. Naar een show is veel stress, samen met soms honderden andere katten in een hele grote hal waar de omroeper soms zo hard praat dat je er zelfs als mens nog van schrikt. Waar het vervelend ruikt naar ontsmettingsmiddel en ook naar die honderden andere katten. Groepen mensen die langs de showkooien lopen en allemaal tegen het plastic, wat voor de kooi hangt menen aan te moeten tikken om de aandacht van de kat te trekken. Dit plastic zit ervoor omdat anders iedereen met zijn vingers in de kooi en het liefst in de kat gaat prikken, hier schrik je als kat ook van. Het vreemde idee is ontstaan dat katten met veel titels de mooiste goede gezonde katten zijn. Bij sommige leeft ook het idee dat je kittens beter verkoopt als de ouders veel titels hebben Maar al deze titels zeggen niets over het welbevinden – gezondheid van de kat. Ze zeggen alleen iets over hoe vaak ze op een show zijn geweest. Als je op een kleine show bent waar maar 1 of 2 katten zijn van een bepaald ras dat heb je met een kitten altijd al een U1 of U2 titel. Ga je als fokker vaak naar kleine shows dan heb je dus ook snel je titels bij elkaar, maar nog steeds zegt het niets over de gezondheid.
Maar wat is nu een mooie gezonde kat……..?
Volgens mij is een mooie kat een kat die voldoet aan de rasstandaard, maar vooral een kat die goed in zijn vel zit. Een veilig huis (en een afgeschermde tuin) heeft, waar hij/zij helemaal ocikat kan en mag zijn. Voor een ocicat geld dat er een paar andere katten in huis zijn met wie samen gespeeld, gewassen en geslapen kan worden. Maar ook weer niet teveel katten. Er moet ruimte zijn om je als kat lekker terug te kunnen trekken als je daar zin in hebt. En niet in iedere kamer een ander poezenbeest tegen te komen als je daar net even geen zin in hebt. Want dat geeft weer stress. Dat is wat ik mijn katten biedt. Voorheen was het showen van katten ook een middel om het ras onder de aandacht van eventuele kittenkopers te brengen, maar met het tegenwoordige digitale tijdperk is dat niet meer nodig. Dankzij o.a. internet waarop je via je site kunt laten zien welke katten je hebt, wanneer er kittens zijn en waar je voor staat. En ook verschillende social mediasites zoals facebook en hyves waarop je met toekomstige kittenkopers in contatc kunt komen.
En terwijl er weer honderden katten op shows zitten en hun fokkers/eigenaren vinden dat zij de mooiste kat hebben, liggen hier de mooiste oci’s heerlijk buiten in de zon te soezen. Mocht je verdere informatie willen over de leuke ocicat dan hoor ik dat graag van je via de contactlink.
Lucie boos op een show in 2010
Marlies Heynemans