Mijn reis naar de Ocicat


Ik ben Marlies Heynemans, woon in het zuid-oosten van Nederland, werk in de gezondheidszorg en heb verschillende hobby's.
De natuur en dieren hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Van kleins af aan ben ik met dieren opgegroeid. Thuis hadden we een hond, konijnen, schildpadden en vissen. Dit werd regelmatig aangevuld met een in de steek gelaten of gewond dier dat op de een of andere manier altijd op mijn pad kwam. Op zaterdag was ik meestal op de boerderij van een oom te vinden om daar op de pony’s te rijden, te helpen met het schoonmaken van de stallen en het verzorgen van de geiten en de vogels. Ook het flessen van jonge geitjes was altijd leuk om te doen. Als kind had ik in de moestuin van mijn vader al een eigen tuintje. Tuinieren is nog steeds een favoriete bezigheid van mij.

Toen ik met mijn opleiding als z-verpleegkundige begon moest ik op kamers waar ik geen huisdieren mocht hebben. Voor mij, altijd omringd door dieren, een grote straf. Nadat ik weer op mezelf woonde heb ik meteen twee konijnen gehaald en van iemand twee katten overgenomen. Eén van de katten bleek dragend en binnen drie weken had ik een nestje zogenaamde H.T.K-katjes (Huis Tuin en Keuken katten). Helaas zijn deze katten verongelukt in de nogal drukke straat waar ik toen woonde.

De twee H.T.K. kittens die daarna bij mij zijn komen wonen heb ik niet meer buiten gelaten. Vervolgens verhuisde ik naar een woonwijk die grensde aan weilanden en akkerland. Daar hebben deze twee heren wel weer lekker kunnen genieten van hun vrijheid. Mijn leven cq huishouden werd uitgebreid met twee rode H.T.K. poezen. Eén van hen heeft een gepland nestje gehad waarvan Casper hier is blijven wonen. Helaas zijn deze dierbare dames en heren allemaal overleden. Beide heren zijn 19 en de twee dames zijn 12 jaar geworden.

Omdat ik vijf katten wilde, mijn buren daar niet blij mee waren en ik een poes zes weken kwijt ben geweest, heb ik mijn tuin helemaal af laten zetten en is deze nu ook oci-proof.

Aangezien ik het fokken van een nestje en om bezig te zijn met een stuk erfelijkheidsleer erg leuk vind ben ik gaan kijken welk kattenras mij aansprak. Niet alleen uiterlijk maar ook qua karakter. Na de nodige boeken gelezen en verschillende shows bezocht te hebben bleven er twee rassen over, de abessijn en de ocicat. Ik kwam in contact met Bertie en Aldert Ottens van Cattery Oci van Diem en hoe meer ik over de ocicat hoorde des te leuker ik het ras ging vinden. Ondertussen heb ik drie ocicat’s en één rode "je weet wel" kater waar je meer over kunt lezen op hun eigen pagina's.

Dankzij Bertie en Aldert heb ik nu de mooie oci-poes Prinses Lucie Oci van Diem die in augustus 2011 haar eerste nestje heeft gekregen. De vader is Junior, officieel Adoni Goobita Yangatin.

De catterynaam 'Draga Pisicâ' komt van het Roemeens en betekent dierbare - kostbare kat. Net na de revolutie in Roemenie heb ik daar via het rode kruis in een kindertehuis voor kinderen met een beperking gewerkt. Een mooie, enerverende ervaring, waar ik nog altijd warme herinneringen aan heb. En een zwak voor de mooie Roemeense taal aan over gehouden heb.


Terug naar het begin van deze pagina